Στεναχώρια. Πολύ μεγάλη θλίψη που έφυγε και ο Τάσος. Και με τέτοιο τραγικό τρόπο.
Και όμως η Αργολίδα είχε και έχει μαχητές στα χωράφια
Πέραν από τον ζοφο των επιδομάτων
Θυμάμαι τον Θάνο που πήγαινε στο χωράφι και κατευθείαν έπαιρνε στις χούφτες του χώμα και το μύριζε. Αγαπούσε την γη. Λάτρευε τα φυτά. Όπως και ο Τάσος και ο Γιάννης. Και με τους τρεις βρεθηκαμε μαζί. Εγώ βέβαια ως παρείσακτος. Αλλά τους θαύμαζα
Ακούστε και μία επίκαιρη ιστορία. Συζητούσαμε με τον Θάνο τι θα βάζαμε στα χωράφια. Στο τέλος βέβαια αυτός αποφάσιζε. Πρωτοπόρος στην βιολογική φράουλα. Αλλά και φινοκιο και λαχανακια Βρυξελλών και σόγια και τόσα άλλα
Μία χρονιά λοιπόν αποφασίσαμε να βάλουμε βιολογικό σιτάρι για βιολογικό ψωμί. Και αυτό είχε επιδότηση. Πήγαμε λοιπόν μια φορά και εμείς για επιδότηση. Να κάνω εγώ τα γραφειοκρατικά. Να κάνω και κάτι δηλαδή Πάω στο γραφείο, μου ανοίγουν τον χάρτη και δείχνω το χωράφι.
“Είναι δηλωμένο από άλλον”, μου λέει ο υπάλληλος
“Ώπα “, του λέω. “Ποιός είναι; Να φέρουμε τίτλους ιδιοκτησίας”
“Κανένα πρόβλημα, κανένα πρόβλημα” μου απαντά. Τον αφαιρούμε τώρα. Δεν περίμεναν ότι ο πραγματικός ιδιοκτήτης θα εμφανιζόταν.
Ήταν ΠΑΣΟΚ τότε; Ήταν Νέα Δημοκρατία; Θα σας γελάσω.
Αν δεν δούμε κατάματα το ζήτημα δεν κάνουμε κάτι
In memoriam για τον Τάσο, τον Θάνο, τον Γιάννη, τους πραγματικούς αγωνιστές της γης


