To 1996 ήμουν στο αποκορύφωμα των ατομικών και ομαδικών επιτυχιών στο σκάκι, ήδη από το 1988 και θα παρατεινόταν αυτό από τα παιδιά και εφήβους της ΕΣΤΙΑΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ μέχρι το 2001, ενώ μικρή επανάληψη θα γινόταν με τα νεώτερα παιδιά αυτής της ομάδας και από 2008 έως 2010.

Τη χρονιά λοιπόν εκείνη, είχαμε πάρει με την ΕΝΩΣΗ ΠΟΝΤΙΩΝ ΜΕΛΙΣΣΙΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ το ομαδικό ΠΑΜΠΑΙΔΩΝ Αττικής (δεύτερος ο ΑΟ Παραδείσου, η παλιά μου ομάδα με την υποδομή που είχα δημιουργήσει τα προηγούμενα χρόνια), με πρώτη σκακιέρα τον Κώστα Τσιάμη, τη δε Έλια Καραχάλιου να κερδίζει στη γυναικεία σκακιέρα την Έλη Σπερδόκλη του ΕΕΣ Κορυδαλλού στο ντέρμπυ του τελευταίου γύρου.
Τα Πανελλήνια Τελικά έγιναν στις αρχές Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς στη Δράμα με διοργανωτές τον ΓΑΛΑΞΙΑ, των Γκουτιούδη – Χατζηλαζάρου, όπου πήγαμε χωρίς τον Τσιάμη, μια που κανείς από τους δικούς του δεν είχε την επαγγελματική άδεια να τον συνοδεύσει για τρεις μέρες. Παρ’ όλα αυτά, αν και ανέβασα τους άλλους κατά μια σκακιέρα, βάζοντας για πρώτη φορά στην ομάδα τον μικρό και άπειρο Καραχάλιο, οι Κουμάντος, Χρυσανθακόπουλος και Έλια Καραχάλιου παίζοντας σα λιοντάρια, οδηγήσαμε την ομάδα στη δεύτερη Πανελλήνια θέση πίσω από τον ΚΙΔΩΝΑ ΧΑΝΙΩΝ !
Σε κείνο το πρωτάθλημα γνώρισα τον εκπρόσωπο έκπληξη της Πελοποννήσου, ομάδα του ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ με αρχηγό τον ΧΑΛΚέντερο ΑΡΓΥΡΗ ΧΡΥΣΑΦΗ, που κατέβασε μια ομάδα περίπου αρχαρίων, για την εμπειρία. Εκλεκτά παιδιά, φοβεροί χαρακτήρες, τόλμησαν και φτάσανε στην άλλη άκρη της Ελλάδας, μάλλον με τραίνο -εμείς κυριλέ, με αεροπλάνο, γιατί είχαμε πρόεδρο 25χρονο κι οι Πόντιοι αγαπάνε όσους τιμάνε τους Συλλόγους και την Ιστορία τους-.
Ένας λοιπόν από τους μικρούς εκείνου του Κρανιδίου ήταν και ο δεκάχρονος Παντελής Λυκουριώτης…
Ο πράος Αργύρης, δάσκαλος, αρχηγός και συνοδός όμως έκανε τη διαφορά. Πραγματικός αρχαίος φιλόσοφος, Σόλων ένα πράγμα. Κι εγώ τότε Κροίσος και είναι σα να μου είχε ψιθυρίσει: ΜΗΔΕΝΑ ΠΡΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΖΕ.
Σήμερα, μετά από τρεις δεκαετίες, κανείς από εμάς δεν παίζει σκάκι, κι ας είχαμε τόσες διακρίσεις. Ο Αργύρης όμως συνεχίζει. Το ήθος του εμπνέει όλη τη Σκακιστική Ζώνη της Πελοποννήσου, δεκάδες τον έχουνε μιμηθεί, τα Σωματεία συνεργάζονται με ιδιαίτερη φιλοτιμία μεταξύ τους, πάντα με υποδέχονται εγκάρδια, σα συγγραφέα αυτή τη φορά, και ο μικρός Παντελής της τότε ομάδας του Αργύρη, είναι πια βασικός παίχτης μεγάλης ομάδας των Αθηνών και χαρισματικός προπονητής για την Πελοπόννησο και όχι μόνο.
Είχα την ευκαιρία να φωτογραφηθώ με κάποια από τα ταλέντα του, μετά το πέρας των αγώνων της 11ης Μαΐου 2025 στο ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ Δαλαμανάρας, ανάμεσα σε Άργος και Ναύπλιο, που διοργάνωσε με επιτυχία η αξιέπαινη Σκακιστική Ακαδημία Ναυπλίου.
Στις δυο φωτογραφίες μαζί με τον Παντελή και τη μαθήτριά του Σοφία, υπερπρωταθλήτρια Νηπίων φέτος με 19/19 καθώς και τους επίσης μαθητές του στο Ναύπλιο Ιφιγένεια, Ερασμία, Μιχάλη και Imee.