Το ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται στη Μικρή Σπηλιά πολύ κοντά στο χωριό. Πρόκειται για βραχοσκεπή διακοσμημένη με τοιχογραφίες πιθανά του 13ου αι. Οι Φράγκοι μετά την κατάληξη της Κων/πόλης το 1204, έφτασαν μέχρι την Πελοπόννησο και το 1212 κυρίευσαν την Αργολίδα, την οποία και κράτησαν υπό την κατοχή τους μέχρι το 1388. Από αυτό το έτος μέχρι το 1540 κύριοι της περιοχής έγιναν οι Ενετοί. Τα χρόνια εκείνα ένας αριθμός Αρβανιτών, που είχαν φτάσει στην Πελοπόννησο το 14ο αιώνα, έχοντας πολεμήσει στο πλευρό των Ενετών κατά των Τούρκων ως μισθοφόροι και φοβούμενοι την εκδικητική μανία των τελευταίων, βρήκαν καταφύγιο στην Ερμιονίδα, που ήταν κάτω από την ενετική κυριαρχία. Εχει μια μεγάλη πετρινη κολυμβήθρα [που συνηθως σταζει νερό μεσα απο την οροφή τοιχογραφίες σε οχι καλή κατασταση πιθανα του 1200 μΧ. μια απο αυτες παρακάτω μαλλον του Αγ Γεωργίου γιατι διακρινεται το αλογο.
Συμφωνα με την βιβλιογραφία υπαρχουν επιγραφές με Λατινικούς χαρακτήρες ,
1486 HIC FUIT DIMI PALEOLOGO (Εδω βρεθηκε ο Δημητριος Παλαιολόγος)
1490 HIC FUIT TOMA VERONEZI (εδω βρεθηκε ο Θωμας Βερονέζι)
Ετσι κι αλλιώς σε χαρτογραφιση της περιοχής απο τους Ενετούς το 1696 καταγραφεται ο Αγιος Γεώργιος στην Σπιλιά χωρίς κανένα πραμα (περιουσιακό στοιχείο).Πίσω απο το ιερό υπαρχουν τρείς δεξαμενές οι δυο χωμένες με χωμα η Τριτη και μεγαλύτερη σεν ενα γιγαντιο κιούπι επιστρωμενο με πηλό
Μια ιστορία για το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου!
“Μέσα στο μικρό σπήλαιο υπάρχει μία οπή όπου λέγεται πως άφησε το σημάδι του το άλογο του Αγ. Γεωργίου. Ακόμα αν κάποιος κολλήσει το αυτί του εκεί λέγεται πως θα ακούσει τον καλπασμό του αλόγου. Άτομα πάντως που δοκίμασαν δεν άκουσαν τίποτα ενώ οι ντόπιοι ισχυρίζονται το αντίθετο. Υπάρχει και μία ιστορία γι’ αυτό το μέρος. Ο κυρ Αργύρης ο «Βούρκος» όπως τον λέγανε, λίγο πριν πεθάνει, είχε κλέψει λάδι από ένα εκκλησάκι το οποίο βρίσκεται μέσα στο σπήλαιο και καθώς ανέβαινε για να φύγει χτύπησε το κεφάλι του στο τοίχο. Ο γιατρός που τον εξέτασε στο κρεβάτι του πόνου, του είπε : «Αργύρη, δεν χτύπησες στο τοίχο. Στο κεφάλι σου φαίνεται ένα σημάδι σαν από πέταλο με καρφιά». «Όχι, όχι, στον τοίχο χτύπησα», επέμενε ο Αργύρης. Όταν έφυγε ο γιατρός όμως ο Αργύρης ρώτησε να μάθει αν υπήρχαν τίποτα ξένοι στο δωμάτιο. Όταν οι δικοί του απάντησαν αρνητικά ο Αργύρης είπε ότι πριν δύο μέρες πήρε λάδι από το εκκλησάκι και το πούλησε ενώ σήμερα πήγε να πάρει και άλλο. Καθώς έβγαινε από το εκκλησάκι και πλησίαζε στην οπή που αναφέραμε πιο πάνω άκουσε πέταλα σαν να ερχόταν ένα άλογο. Τότε ξαφνικά βλέπει από πάνω του ένα καβαλάρη να σηκώνει το άλογό του στα δυο του πόδια και κατόπιν να του ρίχνει μια πεταλιά στο κεφάλι. Μετά από μία ώρα ο κυρ Αργύρης πέθανε. Το περιστατικό έγινε το 1920-1921”